logo


    Strona główna serwisu o papugach          Strona głowna serwisu o chorobach drobiu            


    Choroba Mareka



Jest to znana od początku XX wieku wirusowa choroba drobiu. Powoduje ona zmiany nowotworowe w narządach wewnętrznych. Choroba atakuje kury, przepiórki japońskie i indyki.

Etiologia

Chorobę wywołuje wirus choroby Mareka (MDV), który należy do rodziny Herpesviridae. Wyróżnia się trzy serotypy tego wirusa, jednakże wszystkie szczepy zjadliwe i onkogenne należą do serotypu 1.

W serotypie 1 wyróżnia się kilka grup o różnej zjadliwości: umiarkowane (m MDV), wirulentne (v MDV), bardzo wirulentne (vv MDV) i bardzo wirulentne plus (vv+ MDV). Do lat ’60. występowały szczepy m MDV, potem pojawiły się v MDV, a w latach ’90. vv+ MDV. Obecnie dominują szczepy vv MDV i vv+ MDV.

Do serotypu 2 należą niepatogenne wirusy izolowane od kur, a do typu 3 – niepatogenne izolowane od indyków.

Epizootiologia

Źródłem zakażenia są przede wszystkich chore ptaki, które są siewcami wirusa. Wirus znajduje się w komórkach złuszczonego nabłonka i z nimi dostaje się do układu oddechowego.

Najbardziej wrażliwe na zakażenie są młode ptaki, w wieku 6 tygodni, ale zakazić mogą się także ptaki nieco starsze, pomiędzy 12 a 24 tygodniem życia, a czasem także starsze. Siewstwo wirusa rozpoczyna się w 5 dniu od zakażenia i trwa całe życie. Siewcami mogą także być ptaki szczepione.

W temperaturze 20-25 stC w ściółce wirus może przetrwać wiele miesięcy.

Wektorem jest chrząszcz pleśniakowiec lśniący, który może mechanicznie przenosić wirusa pomiędzy różnymi pomieszczeniami.

Patogeneza

Z układu oddechowego wirus przedostaje się do krwi, a z nią do narządów układu odpornościowego, co powoduje spadek odporności u zarażonych ptaków. Następnie ponownie dostaje się do krwioobiegu i potem do kolejnych narządów. Kompletne cząstki wirusa powstają w komórkach nabłonka brodawek piór.

Objawy kliniczne

Wyróżnia się kilka postaci klinicznych. Najczęściej w jednym kurniku występują różne postaci.

Postać nadostra

Ma gwałtowny przebieg i najcześciej nie ma objawów klinicznych. Atakuje ptaki do 4 tygodnia życia. Śmiertelność dochodzi do 80%.

Postać ostra

Okres inkubacji wynosi 2-3 tygodnie. Śmiertelność jest dość wysoka i wynosi do 70%. Objawy kliniczne mogą nie występować, przynajmniej u części ptaków w stadzie.

Objawy to przede wszystkim porażenia nóg, skrzydeł i szyi. Charakterystyczna jest tzw. pozycja szpagatu – ptaki leżą z jedną kończyną wyciągniętą do przodu, a drugą do tyłu. Dzwonki i grzebienie są blade. Ptaki nie jedzą w związku z czym dochodzi do wychudnięcia.

mareka
Pozycja szpagatu
(zdjęcie: Cornell University College of Veterinary Medicine, Partners in Animal Health, and the United States Department of Agriculture)

Postać klasyczna

Okres inkubacji jest znacznie dłuższy. Śmiertelność jest na poziomie 10-15%, a padnięcia następują w czasie nawet kilku miesięcy. Postać ta najczęściej występuje u kur, które są na początku sezonu nieśności.

Na ogół pierwszymi objawami są porażenia nóg i skrzydeł. Występuje pozycja szpagatu. Czasem obserwuje się objawy ze strony układu oddechowego. Może pojawić się wychudzenie i biegunka. W postaci klasycznej mogą też pojawić się zmiany w gałce ocznej: zmiana kształtu źrenicy, plamistość lub szarość tęczówki, a także utrata zdolności akomodacji oka.

Paraliż przejściowy

Taka postać choroby może wystąpić u ptaków w wieku do 5 tygodni. Po 8-12 dniach od zakażenia pojawiają się porażenia nóg i szyi. Może to dotyczyć 50% stada. U wielu ptaków później rozwija się klasyczna postać choroby Mareka.

mareka
Górne zdjęcie: paraliż, charakterystyczne opuszczenie kończyn
Dolne zdjęcie: kręcz szyi (torticollis)
(zdjęcia: "Picture Book of Infectious Poultry Diseases" (edycja FAO - 2010))

Choroba Mareka przebiega ze zmianami nowotworowymi. Guzy powstają w narządach wewnętrznych, czasem w brodawkach piór i mięśniach szkieletowych. Objawy nerwowe związane są ze zmianami w nerwach.

Diagnoza

Chorobę diagnozuje się poprzez izolacje i identyfikacje wirusa, wykrywanie markerów wirusowych, metody serologiczne.

Diagnostyka różnicowa

Przede wszystkim należy brać pod uwagę choroby o podobnych objawach, są to przede wszystkim białaczka limfoidalna, gruźlica, histomonoza, zapalenie mózgu i rdzenia, rzekomy pomór drobiu, a także inne choroby układu ruchu, oczu, inne nowotwory oraz choroby niedoborowe (niedobór witamin B1, B2, E).

Leczenie

Nie ma leczenia.

Zapobieganie

W celu zapobiegania chorobie należy ptaki szczepić. Na rynku są różne szczepionki, przed podaniem szczepionki powinno się skonsultować z lekarzem weterynarii w celu dobrania najlepszej. Pisklęta szczepi się w pierwszym dniu życia. Można szczepić zarodki w jajach w 18 dniu inkubacji.

UWAGA – szczepionki muszą być przechowywane w ciekłym azocie (temp. -196 stC), raz rozmrożone i rozcieńczone nie mogą być ani przechowywane, ani ponownie zamrażane.

Bibliografia

 


    Artykuł ten podlega prawom autorskim.


Zabrania się
kopiowania i umieszczania tekstu na jakichkolwiek innych stronach internetowych. Zakaz dotyczy zarówno stron komercyjnych, jak i niekomercyjnych, w tym wszelkich blogów i forów dyskusyjnych. Zakaz kopiowania dotyczy zarówno całości tekstu jak i fragmentów, a także kopiowania ze zmienianiem niektórych słów (jest to nadal plagiat).

Informacje z tego tekstu mogą być wykorzystywane na ogólnych zasadach - wymaga to jednak podania w artykule źródła informacji czyli adresu URL artykułu..



    Polecamy


J. Karocka "Nimfy. O nimfach prawie wszystko... i o innych papugach co nieco"



    Prawa autorskie          Odpowiedzialność         O mnie          Kontakt                    design:    www.webtemplatemall.com   
Copyright 2012 Joanna Karocka

Design downloaded from FreeWebTemplates.com
Free web design, web templates, web layouts, and website resources!